سلام دوباره. آیا می‌خواهید یک واقعیت سرگرم‌کننده را بشنوید؟ یکی از اولین بریدگی‌های جدول در خیابان (curb cuts) در ایالات متحده در سال 1945 در میشیگان نصب شد. احتمالاً تابحال خودتان از یک curb cut استفاده کرده‌اید. curb cut نام شیب پیاده‌رو است که با خیابان مجاور رمپ ایجاد می‌کند. curb cut معمولا در تقاطع‌ها یافت می‌شود. به لطف بریدگی‌ها، افرادی که ویلچر، پابند یا عصا دارند، می‌توانند با آزادی بسیار بیشتری در محله خود حرکت کنند. اما، یک چیز خنده دار: مزایای curb cut شامل همه افراد می‌شود، از افرادی که کالسکه را هل می‌دهند تا دوچرخه سواران، جابجایی‌ها و افراد مسن.

امروزه curb cut به یک نمونه محبوب از طراحی برای دسترس‌پذیری تبدیل شده است که اکنون یک مفهوم کامل به نام آن وجود دارد. اثر curb cut (اثر بریدگی جدول) پدیده‌ای است که توصیف می‌کند چگونه محصولات و سیاست‌های طراحی شده برای افراد دارای معلولیت، اغلب به همه افراد کمک می‌کند و منجر به یک طراحی فراگیر می‌شود.

مطلب پیشنهادی: اهمیت accessibility و طراحی فراگیر در UXD

اثر curb cut (بریدگی جدول)

اثر بریدگی جدول (curb cut)

بیایید چند نمونه دیگر از اثر curb cut را بررسی کنیم.

امروزه، بیشتر گذرگاه‌های عابر پیاده در شهرهای بزرگ در سراسر ایالات متحده مجهز به سیگنال‌هایی هستند که نشان می‌دهد عبور از خیابان برای کسی امن است.

  • یک سیگنال بصری مانند نمادی از راه رفتن شخصی وجود دارد.
  • یک سیگنال شنیداری مانند یک سری بوق وجود دارد. سیگنال‌های شنوایی حتی سرعت می‌گیرند تا افراد دارای ناتوانی بینایی بفهمند که زمان آنها برای عبور ایمن از خیابان به پایان رسیده است.
  • و یک سیگنال لمسی وجود دارد، مانند برجستگی ناهمواری که در حاشیه پیاده رو سنگ‌فرش می‌شود. احساس فیزیکی سنگفرش لمسی نشان می‌دهد که آنها با خیال راحت به پیاده رو بعدی رسیده‌اند.

اما این سیگنال‌ها به همه کمک می‌کند. به فردی بینا فکر کنید که تمرکزش روی چیزی غیر از گذرگاه است، مانند یک پیام متنی جدید، توالی بوق‌ها و زمین بافتی که برای کمک به افراد دارای ناتوانی بینایی طراحی شده است، به فرد حواس پرت نیز کمک می‌کند.

یا این را در نظر بگیرید: اگر تا به حال آسیب دیدگی پا را تجربه کرده باشید، می‌دانید که انجام کارهای روزمره چقدر چالش‌برانگیز است، مانند پایین رفتن از پله‌ها. وقتی ویژگی‌هایی را برای شخصی با با معلولیت دائمی طراحی می‌کنید، مانند آسانسور، بالابر برقی، یا راهروهای وسیع برای قرار دادن ویلچر، در نهایت به طیف وسیع‌تری از کاربران کمک خواهید کرد.

به طور مشابه، اگر فردی بینا هستید که سعی کرده‌اید یک خبر فوری را در تلویزیون در یک نوار پر سر و صدا تماشا کنید، به احتمال زیاد زیرنویس‌های بسته به شما کمک کرده‌اند. دیگر لازم نیست مجری اخبار را بشنوید تا زمانی که بتوانید آنچه را که می‌گوید بخوانید. و از آنجایی که زیرنویس‌های بسته چند زبانه هستند، کاربرانی که به زبانی گوینده اخلار مسلط نیستند، می‌توانند با خواندن زیرنویس‌های بسته به زبان مادری‌شان بفهمند که چه چیزی گفته می‌شود.

حالا بیایید به محصولات و خدماتی فکر کنیم که دسترس‌پذیر نیستند.

مثلا به عنوان یک اقدام امنیتی، بسیاری از وب‌سایت‌ها به‌طور خودکار کاربر اثر curb cut را در صورتی که دو دقیقه فعال نبوده است، از کار خارج می‌کنند. با این حال، ما در دنیایی پر از افراد مختلف از نظر عصبی زندگی می‌کنیم که ممکن است برای پر کردن فرم یا خواندن متن به زمان بیشتری نیاز داشته باشند. طراحی فراگیر و دسترس‌پذیر ممکن است به معنای حذف یا طولانی شدن این بازه زمانی باشد. اگر این کار را انجام دهید، به افراد دارای تنوع عصبی، والدین چند وظیفه‌ای، سالمندان و حتی افرادی که به زمان بیشتری برای یافتن کارت اعتباری خود نیاز دارند کمک خواهید کرد. همه این افراد از حذف تایمر، افزایش مدت زمان مجاز، یا تایمری که به کاربران در زمان کم شدن زمانشان با یک اعلان تصویری یا صوتی هشدار می‌دهد سود خواهند برد.

مطلب پیشنهادی: چطور accessibility را در طول تحقیقات کاربر در نظر بگیرید

برای جمع بندی، بیایید آنچه را که آموخته‌اید، مرور کنیم. با در نظر گرفتن تجربیات کاربران دارای معلولیت متوجه شدیم که چگونه طراحی برای این افراد می‌تواند برای همه مفید باشد. در آینده، یاد خواهید گرفت که چگونه یک problem statement را تعریف کنید.